بعید است قلم و زبان بتوانند در وصف مقام پرستار نمره قبولی بگیرند. نه! پرستاران در لغات نمی‌گنجند. اسم پرستار و رسم پرستار آن‌قدر عظیم است که واژه‌ها، تاب و توان توصیف ندارند. بین ظرف و مظروف تناسبی نیست؛ دلشان می‌ترکد واژه‌ها؛ از بس که آن‌ها کوچک‌اند و پرستاران بزرگ...

چه خوش گفت سنایی بزرگ که:

نتوان وصف تو گفتن که تو در وصف نگنجی

پرستاران، پرستاری را نه با حرف و شعار که با عمل و اقدام معنا می‌کنند؛ درست مثل زینب کبری (س) که روز پرستار به نام زیبای ایشان مزین شده؛ شیرزنی که هرچند خود کوهی از درد و رنج بود، اما خم به ابرو نیاورد و هر آنچه داشت، در راه مراقبت از رهروان دین در طبق اخلاص نهاد. او که هم‌زمان با پرستاری از مجروحان، با اراده‌ای راستین و با کردار و گفتار بی‌مانندش، منادی امید و زندگی برای همه مصیبت‌زدگان دشت کربلا بود. امروز با اطمینان می‌توان جامعه پرستاری ایران را ادامه‌دهنده‌ی برحق طریقت «محبوبة المصطفی» دانست.

 روزهای سیاه کرونا را یادتان هست؟ همان روزهایی که این فرشتگان سپیدپوش، در خط مقدم مبارزه با این بیماری شوم جان‌فشانی‌ها کردند؛ حماسه‌ها آفریدند و عاشقانه‌ها سرودند... دست‌هایشان خالی اما از قلب‌هایشان عشق می‌جوشید؛ و نهایتاً همین عشق بی‌دریغ بود که باز چاره‌ساز شد؛ بسیاری از پرستاران، آسمانی شدند تا با رفتنشان، ماندن را برایمان معنا کنند... درست همان کاری که سلحشوران دلاور ایرانی در جنگ هشت‌ساله انجام دادند .

اینجانب ضمن تبریک میلاد با سعادت الگوی صبر و عشق و ایثار، حضرت زینب (س) به محضر تمامی پرستاران و سفیران سلامت ؛ مراتب تقدیر و تشکر خود را از زحمات و تلاش های ارزنده شما ابراز نموده، توفیق و ارتقاء روزافزون مقام و منزلت همه پرستاران زحمتکش را ازدرگاه خداوند متعال مسئلت دارم.

 معصومه جمشیدی

مدیر پرستاری بیمارستان شهید فقیهی