پیامبر اکرم (ص): دو نعمت وجود دارد که انسان ارزش آنها را درست نشناخته است، یکی سلامت و دیگری امنیت.

حضرت علی (ع): آن که تو را هشدار داد چون کسی است که تو را مژده داد.

حضرت علی (ع): سخن در بند توست، تا آن را نگفته باشی، و چون گفتی تو در بند آنی، پس زبانت را نگهدار چنانکه طلا و نقره خود را نگه می داری، زیرا چه بسا سخنی که نعمتی را طرد کند یا نعمتی را جلب کند.

حضرت علی (ع): ای بسا کلمه ای که از تو نعمتی را بگیرد و ای بسا لفظی که خونی را بریزد.

حضرت علی (ع): نشانه انسان عاقل این است که هر چه می داند نگوید.

حضرت علی (ع): بسا سخنی که از حمله مسلحانه کارگرتر است.

حضرت علی (ع): آنچه نمی دانی مگو، بلکه همه آنچه را می دانی نیز مگو، زیرا خداوند بزرگ بر اعضای بدنت چیزهایی را واجب کرده که از آنها در روز قیامت بر تو حجت آورد.

امام صادق (ع): آن خاموشی که برای تو سلامت باشد بهتر است از گفتاری که به دنبالش برای تو ملامت داشته باشد.

امام صادق (ع): در اداره حکومت تنها شناخت و پذیرفتن آن کافی نیست بلکه باید اسرار را از دسترس دشمن و افراد غیر مجاز خودی محفوظ نگهدارد.

امام خمینی (ره): به مجرد احراز خطا و اشتباه از آن برگردید و اقرار به خطا کنید که آن کمال انسانی است.

امام خمینی (ره): کوچکترین کوتاهی در مراعات اصول امنیتی گناه بزرگ شناخته می شود.

مقام معظم رهبری: یک دستورالعمل سخت و محکم ابلاغ شود که هیچ کس حق ندارد از طریق این وسایل مطلب دارای طبقه بندی را منتقل نماید.

 

مقام معظم رهبری: «باید با مردم مرتبط باشید، اطلاعات مردم برای شما ناگزیر است. رابطه خود را با مردم محکم کنید؛ کاری کنید که مردم با شما قربه الی ا... همکاری کنند. مهمترین وظیفه مسئولان خدمت به مردم است؛ زیرا فلسفه وجودی حکومت در اسلام، انجام امور مردم و خدمت رسانی به مردم است. عشق ورزی و محبت واقعی به مردم و رفتار همراه با لطف و محبت با آنان از وظایف اصلی مسئولان نظام اسلامی است و مسئولان در برخورد با لغزش های احتمالی مردم باید همراه با عفو و گذشت برخورد نمایند. چشم‌پوشی از خطاهای قابل اغماض مردم را، متفاوت از برخورد با قانون شکنان و گروه‌ها و باندهای خاص منفعت جو و قدرت‌طلب بدانید، منفعت عامه مردم بر منفعت گروه‌های خاص مقدم است و اغماض از خطاها و سودجویی‌های این گروه‌ها و باندها ظلم و بی عدالتی است.»

شیخ بهایی: حکیمی به فرزندش گفت دو چیز را از من بگیر، اینکه بدون فکر (اندیشیدن) مگوی و بدون تعبیر کاری نکن.